zondag 27 mei 2012

Eis levenslang in de zaak Ingabire

Het proces tegen Victoire Ingabire is inmiddels in een beslissende fase beland, met de nodige verwikkelingen.

Eerst is op 13 april uitspraak gedaan over het aparte proces dat Ingabire had aangespannen tegen de staat Rwanda, natuurlijk met als uitkomst dat de staat Rwanda gelijk heeft. Ingabire vond dat ze niet veroordeeld kon worden volgens een wet uit 2008 voor daden gedaan in 2007. Klinkt logisch, maar het is toch verworpen. In het artikel van The New Times lijkt mij de reden van het verwerpen van de eis nogal mager. Het is verworpen omdat Ingabire verzuimd heeft om een kopie van de desbetreffende wet als bijlage toe te voegen aan de processtukken. 
Misschien heeft de Nederlandse hulp aan het juridische systeem van Rwanda ook wel gezorgd voor de introductie van het fenomeen ‘vormfout’. Waarin een land als Nederland niet groot kan zijn!

Daarna heeft Ingabire besloten om niet meer aanwezig te zijn op haar eigenlijke proces en ook haar advocaten verboden om nog namens haar op te treden.  Zij had geen vertrouwen meer in een eerlijke procesgang. Ondanks deze boycot heeft men besloten om gewoon door te gaan met het proces. Met als uitkomst dat er levenslang tegen haar is geëist.

Ik ben benieuwd of haar advocaten inderdaad niet meet aanwezig zijn geweest.  De naam Edwards valt ook nergens meer te horen, dus ik vraag me af of het nog wel in Rwanda is geweest voor het proces. Ik kan me niet voorstellen dat men het toegelaten heeft dat Ingabire zelf niet meer in de zaal heeft hoeven verschijnen.  Zij zal toch wel zelf fysiek de eis tegen haar aangehoord moeten hebben.

Het duurt nog even voordat er uitspraak gedaan wordt. Dat zal gebeuren op 27 juni. Tja, alles wijst erop dat het ook gewoon levenslang wordt. Daar zit je dan in, levenslang in een gevangenis in Rwanda. En je familie woont nog in Nederland en durft waarschijnlijk uit vrees niet eens op bezoek te komen. Dat wordt een eenzaam bestaan!

High court rejects Ingabire petition
By Bosco R. Asiimwe & Edwin Musoni

Ingabire.

The Supreme Court, yesterday, rejected a case filed by the embattled leader of FDU-Inkingi, Victoire Umuhoza Ingabire, challenging the use of the law against genocide ideology in her ongoing trial.

Ingabire, who faces three counts, including propagating genocide ideology, last month petitioned the Supreme Court, seeking interpretation of the genocide ideology law and if it is relevant in her case.

Ingabire had claimed that the prosecution is using the law on genocide ideology retrospectively, since it came into force in 2008, on crimes she allegedly committed in 2007.

However, the nine-member jury, headed by Deputy Chief Justice, Zainabu Kayitesi, in its ruling, said Ingabire did not fulfil all the legal requirements while filing her petition.

Ingabire, through her lawyer, Gatera Gashabana, had told court that she had failed to secure a copy of the 2008 law on genocide, which was also supposed to be attached to her plea.

Prosecution had also requested that Ingabire’s case be rejected, noting it also lacked the necessary legal backing.

“The court makes its ruling on the basis of evidence (produced before court) submitted,” Justice Marie Theresa Mukakarisa stated while reading the verdict.

According to the ruling, giving Ingabire another chance to produce the missing documents to support her case or to resume the case was immaterial.

“Based on the fact that Ingabire’s plea does not fulfil legal requirements, the court rules that her plea be rejected,” she judge said.

The law against genocide ideology, which Ingabire was challenging, is currently undergoing amendment but prosecution insisted the review had no bearing on the proceedings of the case.

Ingabire faces charges of terrorism, promoting ethnic divisionism and propagating genocide ideology.

In the case, she is accused along with four other suspects who have all pleaded guilty.

Ingabire is also accused of having colluded with the four, who are former officers with the Democratic Forces for the Liberation of Rwanda (FDLR) militia, to form a military activities aimed at destabilising the country.

Based in DRC, FDLR is composed of elements largely blamed for the 1994 Genocide against the Tutsi, which claimed more than a million lives.
14-4-2012

Our court system must be given the respect it deserves
Sunny Ntayombya

It’s times like these that I regret not joining the legal profession, having instead opted for a career in the media. I would have loved being part of the Leon Mugesera and Victoire Ingabire and Co cases because of the controversial nature of these trials.
It’s not every day that a demagogue, infamous for calling for the murder of a section of populace, is expelled from a western nation and delivered into the arms of the victims. And, it isnt everyday that the constitutionality of a law is challenged by a defendant, needing the involvement of the Supreme Court. It’s exciting times.

However, I have been somewhat disappointed in the antic of the defendants, Mugesera and Ingabire. First, Mugesera asks that the trial be held in French, despite the fact that he is fluent in Kinyarwanda and his 1992 incendiary speech, which preceded his flight to first Spain and then Canada, was in his mother tongue. Certainly, he must have been playing a silly joke on all of us when he made this request. Really, did he really think that the Court would roll over and allow him to make a mockery of the proceedings? But at least he hasn’t childishly thrown his toys out of the pram and refused to ‘play’. He is letting the case proceed in his roundabout way. I can’t say the same about Mrs. Ingabire.

She’s facing serious charges of terrorism, endangering state security and genocide ideology. Instead of doing everything possible to defend herself of the charges, she has decided that it’s a good idea to withdraw from the case and dismiss her lawyers. I don’t know what advice she is getting but all I can say is that it is bad. Yes, she will get a few headlines, but at the end of the day the charges won’t mysteriously disappear. Nor will the evidence vanish either. So, Mrs. Ingabire, play for the cameras all you like, at the end of the day nothing will change.

I’m personally sick and tired of hearing the ‘Rwandan legal system is a dud’ mantra because it simply isn’t supported by facts. Why then would the ICTR, the European Court of Justice, the Swedish, Dutch, American and Canadian court systems send Genocide fugitives back to Rwanda for trial? None of these organisations and nations would’ve sent Mugesera, Jean Uwinkindi, Enos Kagaba and Jean-Marie Vianney Mudahinyuka to Rwanda if they believed that they would not get a fair trial here. She is playing for the cameras, which is her right. But, in my humble opinion, she is disrespecting the entire judiciary. She must not be allowed to get away with it. The trial must continue, with or without her.

On another topic altogether, the World Bank has confirmed the appointment of Jim Yong Kim as its new president. His opponent, Nigerian Finance Minister Ngozi Okonjo-Iweala, was the first person to seriously challenge a US candidate since the organisation was founded at the Bretton Woods conference after the Second World War.

Ahead of the announcement, Okonjo-Iweala said: “You know this thing is not really being decided on merit. It is voting with political weight and shares, and therefore the United States will get it,” she told reporters.

I personally thought that her candidacy was a huge joke. I found it amusing that she thought that she could compete against a candidate supported by the Bank’s majority shareholder. Instead of complaining about US and European influence, what developing nations must do is earn the right to sit at the table. If you want to have a majority shareholding, you must buy the shares. You cannot be a minority shareholder and then want to choose a company’s CEO.

What developing nations need to do is justify the ‘noise’ they are making. Pull more people out of poverty, innovate, have strong systems and become major players at the international level. Only then will you EARN the right to play with the big boys.
Contact email: sunny.ntayombya[at]newtimes.co.rw Twitter: [at]sannykigali Blog: sunnyntayombya.wordpress.com

18-4-2012

Court to proceed with Ingabire trial despite boycott

By Our Reporter

The High Court, today ruled that it would continue with the trial of Victoire Ingabire with or without her presence.

The leader of a yet-to-be registered FDU-Inkingi party, Ingabire, had on Monday this week notified court that she would boycott her trial, citing lack of judicial independence.
18-4-2012

Ingabire trial to continue
By Edwin Musoni



Ingabire (L) with her lawyer Gatera Gashabana

High Court, yesterday, ruled that it would continue with the trial of Victoire Ingabire with or without her presence in court.

Ingabire, who is facing three charges, had on Monday notified court that she would boycott her trial for the rest of the proceedings, citing lack of judicial independence.

She is accused of threatening state security, Genocide denial and promoting ethnic division.

Ingabire had also instructed her lawyers to stay away on grounds that the prosecution seized some documents from a cell of a defence witness, Lt. Col. Michel Habimana.

The witness, who is a former spokesperson of FDLR, is serving a life sentence handed to him by a Gacaca court for his role in the 1994 Genocide against the Tutsi.

Prosecution had earlier watered down Ingabire’s reasons to boycott the court proceedings, arguing that her decision was a result of embarrassment due to the overwhelming evidence against her.

Defence witness, Habimana, claimed some documents were seized from his cell without his consent.

Responding to the claims, Prosecutor General Martin Ngoga said there was no law that was violated as the defence may claim.

“What happened is that the prison authority acting on our request conducted a search in the prison cell where a prisoner witness stays. The document was discovered and it was produced in court to make a point about suspected irregular contacts prior to the testimony.

“There were reasonable grounds to believe the testimony had been irregularly pre-arranged. The document was seized, not stolen and it was produced in Court,” said Ngoga.

“This defendant has been through her prolonged defence for months and the allegations against the judiciary cannot be a new discovery when the case is almost over. It is not unprecedented that defendants boycott trials in national and international courts,” said Ngoga

Habimana was first invited to court on April 4, as a defence witness for Ingabire but court demanded for his complete identity, from whence it was identified that he was serving a life sentence and had lost his civil liberties.

The prosecutor, therefore, submitted that Habimana could not give sworn evidence as a credible witness before court.

Having lost his civil liberties, Habimana has been testifying under no oath, meaning he was not to be held liable for anything he said in court.

Court agreed. However, Habimana was able to be heard as a court informer.

Prosecution had requested the judge to either force Ingabire to return to court or appoint a special lawyer to represent her interest as it happened in the case of Jean Bosco Barayagwiza at the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR) in Arusha, Tanzania.

Barayagwiza boycotted the ICTR and the court appointed a special defence counsel to represent him all through the proceedings until his conviction and sentencing.

He is currently serving a 32-year prison sentence.

However, yesterday, Justice Marie Theresa Mukakarisa, rejected both prosecution’s requests and said the hearing would continue in her absence if she so wishes.

“The law provides that if one of the parties in court is summoned and does not appear in court, the proceedings continue without them. In this case, the court registrar will inform Ingabire whenever her case is due and it is upon her to decide on whether she wants to come or not but she will not be forced to come to court,” Mukakarisa ruled.

According to the judge, jurisprudence set in Barayagwiza’s trial cannot apply in Ingabire’s case, considering the fact that the former announced the boycott in the initial stages of the trial.

“Ingabire’s case is different. The charges have been read to her and she has defended herself on them. There is no need for a special lawyer for her,” ruled Mukakarisa.

The court will resume on Monday with prosecution making their final submission and seeking sentence against the accused.
19-4-2012

State to close Ingabire case
By Edwin Musoni

Prosecution will today make its final submissions before the High Court in a case involving Victoire Ingabire Umuhoza and her co-accused.
The court proceedings are currently being held in the absence of Ingabire, the lead defendant, after she boycotted the trial a week ago.

She faces charges of terrorism, promoting ethnic division and propagating genocide ideology.

While appearing before court earlier, Ingabire had denied claims that she was sending money to members of FDLR (Democratic Forces for the Liberation of Rwanda) who were working with her.

FDLR is a terrorist outfit operating in the Democratic Republic of Congo, and is mainly made up of elements responsible for the 1994 Genocide against the Tutsi.

“Ingabire claimed she never sent the money to DRC, but Vital Uwumuremyi, one of the co-accused, says that Ingabire is the one who always gave him the access code to get the money from Western Union,” charged prosecutor Alain Mukuralinda.

“This is the same case with Phocas Nsabimana, a witness who also confirmed that Ingabire often sent money,” he added.

According to the Prosecution, one Specioza Mujawayezu, another witness, told the investigators that on several occasions, Ingabire asked her to send money to an unidentified person in DRC.

Others who sent money to DRC on the request of Ingabire include her daughter, husband and one Regina Uwineza, according to prosecutors.

“It is evident that the money she was sending to the Congo jungles was aimed at establishing a terrorist group because one of the documents seized from her house in The Netherlands clearly shows how they intended to do that while Uwumuremyi also attested to it,” said Mukuralinda.

Ingabire is also on record saying if the leadership in Rwanda doesn’t change then a lot more blood would be shed than that of 1994. More than a million people were killed then.

Ingabire had denied knowledge of the documents seized from her home in the Netherlands but could not explain how they ended up in her residence.

The documents are part of the evidence against her sent to Rwanda by the Dutch government.

“Before we received the documents, we had interrogated the co-accused and the information they gave to the court clearly matches what was found in Ingabire’s home in the Netherlands,” Mukuralinda told court.

Ingabire’s co-accused include Capt. Jean Marie Vianney Karuta who is accused of being a member a terrorist group and planning activities aimed at causing state insecurity.

Karuta, a former FDLR officer, pleaded guilty.

He defected from FDLR together with Lt. Col Tharcisse Nditurende and Lt. Col Noel Habiyakare who are also among the co-accused, joined hands to form the FDU-Inkingi’s armed wing, CDF-Inkingi, whose main aim was to destabilise security in the country.

The two officers also pleaded guilty of having acted in cohort with Ingabire to form the rebel movement.

The fourth accomplice in the Ingabire case is Vital Uwumuremyi, a former member of FDLR, and also entered a guilty plea to the three counts against him.

Meanwhile, in a separate interview, Mukuralinda said that apart from Ingabire, the other accomplices are likely to get a lenient sentence considering they pleaded guilty and requested for parole if they are sentenced.

The prosecuting team is made up of Mukuralinda, Bonavanture Ruberwa and deputy Prosecutor General, Alphonse Hitiyaremye.


25-4-2012
Prosecution seeks life for Ingabire

By Edwin Musoni

Prosecution is seeking the maximum sentence, life, for Victoire Ingabire on charges of terrorism, threatening state security, divisionism, genocide ideology and denial.

Ingabire is also charged with financing and formatting a terrorist and armed group, and planning to cause state insecurity and divisionism.

She is jointly accused with former commanders in the D.R. Congo based Democratic Forces for the Liberation of Rwanda (FDLR) militia, Capt. Jean Marie Vianney Karuta, Maj. Vital Uwumuremyi, Lt. Col Tharcisse Nditurende and Lt. Col Noel Habiyakare.

“We also request a jail sentence of ten years to be handed to each of the four accomplices,” said Deputy Prosecutor General, Alphonse Hitiyaremye,

Hitiyaremye, however, requested the judge to consider that the four accomplices entered a guilt plea from the beginning of the case and have since been cooperative in the course of the entire trial.

Ingabire secret plea bargain


Ingabire recently served the High Court with a letter claiming that the Prosecutor General summoned her to his offices and told her she had become a victim for causing a political stand-off in the country.

The Court requested the Prosecution team made up of Hitiyaramye, Alain Mukuralinda and Bonaventure Ruberwa to explain the letter.

“First of all, I would like to complain the very unprofessional manner in which Ingabire’s lawyer, Gatera Gashabana, has conducted himself. He stood by his client while she was lying to the court yet he clearly knew that Ingabire requested for an appointment with the Prosecutor General,” said Ruberwa.

He added that Gashabana first met with the Prosecutor General and informed him that his client wished to meet with him in private.

The Prosecutor General told Gashabana to inform Ingabire that she can only meet him if she was accompanied by her lawyer, he added.

“Gashabana returned to the Prosecutor General and informed him that Ingabire had accepted to come with her lawyer,” Ruberwa told the Court.

“This is clear. Gashabana fixed the appointment. The court can prove that by summoning him.”

“During the meeting between the suspect and the Prosecutor General, Ingabire ordered her lawyer, Gashabana, out of the meeting room claiming that what she wanted to talk about didn’t concern him and was confidential,” Ruberwa added.

The agreement was that details of the meeting were to remain confidential She wanted to plead guilty on some charges and get a lenient sentence but both parties never reached an agreement,” Ruberwa explained.

Presidential amnesty

Meanwhile, yesterday’s hearing, the prosecution produced a hand written copy of Ingabire’s letter to the President requesting for clemency.

The title of the letter written in Kinyarwanda reads; “Explanation, asking for pardon, and requesting to be released.” The prosecution, however, did not reveal the contents of the letter but gave its copies to the judges.

“This letter deserves no consideration. Ingabire was asking for forgiveness in the letter, but pleading not guilty in court. If she was not guilty, then why was she asking for pardon?” Ruberwa pondered.

The Prosecutors said the President could not forgive someone before a court ruling.
26-4-2012

donderdag 17 mei 2012

Blue-crested Hoopoe

Woensdagavond, geen puf om nog veel te doen. Dat wordt dus een avondje televisie kijken. Er was niet veel op de buis, het werd maar weer eens een aflevering van Midsomer Murders. Je moet niet te veel naar dat soort series kijken, want de afleveringen lijken zo op elkaar. Dat Midsomer lijkt mij ook een zeer gevaarlijke plek, ik zou er niet willen wonen ondanks de prachtige omgeving.

De ingrediënten van elke aflevering bevatten in ieder geval altijd een moord aan het begin en zo halverwege de uitzending is er altijd een tweede. Vrouwen zijn vaker het slachtoffer dan mannen. Het eerste halfuur is altijd heel rustig en nog goed te volgen, maar na de tweede moord volgen de verwikkelingen elkaar in snel tempo op, met als gevolg dat ik het nauwelijks nog kan volgen. De meest logische verdachte is in ieder geval nooit de dader. Mijn sport is het om na een halfuur te zeggen wie de dader is en dan kies ik altijd diegene die het minst verdacht lijkt. Vaak krijg dan gelijk, al ontgaat mij meestal de logica waarom de moorden zijn gepleegd.

Op die bewuste avond ging het over vogelaars die met elkaar overhoop lagen. Een van de vogelaars had een bijzonder vogel gespot en dat werd betwist door de andere. Het gespotte exemplaar was de ‘Blue-crested Hoopoe’, een vogel die volgens de serie normaal alleen in Uganda voorkomt. In het Nederlands zou dat een blauwgekuifde hop zijn.

Blue-crested Hoopoe in Midsomer

Dit gegeven vond ik natuurlijk wel interessant. Ik ben namelijk recent nog in Uganda geweest, en hoewel ik daar geen hop heb gezien, in Rwanda heb ik er wel een gezien. Gauw het boek ‘Birds of East Africa’ van Terry Stevenson en John Fanshawe er even op nageslagen en gekeken of ik de desbetreffende vogel ook kon vinden. Helaas, geen ‘Blue-crested Hoopoe’ te vinden, alleen een ‘Eurasian Hoopoe’ en een ‘African Hoopoe’. De laatste is diegene die ik gezien heb in het Akagera National Park.

African Hoopoe in Akagera

Conclusie is dus dat de ‘Blue-crested Hoopoe’ helemaal niet bestaat, het is ontstaan in de fantasie van de televisiemakers. Gewoon een beetje blauw toevoegen en voila, daar heb je een nieuwe vogelsoort. Niet voor niets heet deze aflevering dan ook “A rare bird”.

woensdag 16 mei 2012

Rwanda is een dikmaker

Ik ben bijna een jaar in Rwanda geweest. Op 15 januari 2011 ben ik op Schiphol in het vliegtuig gestapt om via Brussel met Brussels Airways in Kigali aan te komen. Op 14 januari 2012 ben ik met dezelfde maatschappij terug naar Brussel gegaan. De volgende dag vroeg ben ik daar aan gekomen om vervolgens gelijk door te reizen naar Amsterdam. Op 15 januari 2012 was ik dus weer terug in Nederland. Precies een jaar later.

Nu denken velen dat een jaar Afrika je niet in de koude kleren gaat zitten. De beelden van die arme, hongerige Afrikaantjes staat natuurlijk iedereen op het netvlies. Als je daar dan een jaar gaat wonen dan moet dat haast gevolgen hebben voor een goed doorvoede Nederlander. Van dat armetierige voedsel moet je vast wel afvallen.
Helaas, niets is minder waar. Voordat ik vertrok woog ik ongeveer 88 kilo. Een beetje te zwaar, maar het was nog binnen de perken. In Rwanda ben ik bijna tien kilo aangekomen. Bij terugkomst in Nederland bleek de weegschaal de onbarmhartige stand van ruim 97 kilo aan te wijzen. In Rwanda heb ik mij niet gewogen, ik had wel het gevoel dat ik iets was aangekomen, maar zoveel kwam toch wel over als een schok. Bijna bij de magische honderd!
Hoe komt dat? Dat is natuurlijk de eerste vraag. Het antwoord is volgens mij simpel. Te veel bier. Veel meer dan in Nederland ben ik ’s avonds de deur uit geweest en dat ging al snel vergezeld van het goddelijke vocht. Een flesje Primus was elke keer snel besteld en elk flesje bevat maar liefst zo’n 72 centiliter. Dus dan gaat het snel. En als de tweede fles was besteld zit je omgerekend naar Nederlandse begrippen aan het aantal van zo’n zes biertjes.

In aanvulling op het bier komt daar het veelvuldig nuttigen van friet nog bij. In elke bar en elk café kun je brochette met friet bestellen. En bij die friet hoort natuurlijk ook mayonaise. En dat allemaal dankzij de Belgen! Het alternatief is een groot bord met ‘melange’ bestaande uit zoveel mogelijk koolhydraten als je maar kan bedenken: rijst, spaghetti, wederom frietjes, bonen en bakbananen; overgoten met een groentesausje.


Bewegen is ook veel te weinig van gekomen. Of het was te warm, of het regende te hard. Altijd was er wel een excuus. De kwartmarathon die ik heb gelopen was echt een eenmalige uitschieter. Ik heb nog wel een paar keer een hash gelopen, bestaande uit ongeveer driekwartier rennen en lopen. Maar zo’n hash werd altijd afgesloten door minstens een fles Primus, dus dat zet dan natuurlijk ook niet veel zoden aan de dijk. En van tennis is ook niet veel gekomen, een paar potjes tijdens het toernooi georganiseerd door de Nederlandse ambassade en later in het jaar nog twee maal een uur met Mark.
Ik kan Rwanda wel de schuld geven voor mijn gewichtstoename, maar dat is natuurlijk onzin. Ik heb helemaal zelf het bier opgedronken, de frietjes opgegeten en heel weinig bewogen. Mijn eigen tropenkolder.
Hoe kom ik eraf? Dat is de volgende vraag. Terug in Nederland moest er iets gebeuren. Wilma had goede berichten gehoord over het Dr. Frank dieet. Na eerst een maand in Nederland genoten te hebben van allerlei lekkere dingen die ik gemist heb in Rwanda zijn we overgaan naar dit zogeheten koolhydraatarme dieet. We hebben het eerste boek van Dr. Frank met de titel “Gezond slank met Dr. Frank” zo veel mogelijk nauwgezet gevolgd. In het boek is voor 28 dagen een menu opgenomen voor ontbijt, lunch en diner. Nadat de eerste maand om was, hebben we alles gewoon nog een keer overgedaan en dus in totaal hebben we twee maanden extra veel groente, vis, vlees en ei gegeten. En hebben we geen koolhydraten, fruit, zuivel en alcohol genuttigd.

Het nadeel van dit dieet is dat het vrij bewerkelijk is. Voor elke maaltijd moet je bijna wel minstens een halfuur in de keuken staan om een en ander te bereiden. Maar gelukkig heeft het wel resultaat, want inmiddels ben ik meer dan 12 kilo afgevallen en zit ik op het mooie gewicht van 85 kilo. Ook Wilma is bijna 10 kilo afgevallen.
Dr. Frank heeft nog meer boeken geschreven, het blijft natuurlijk commercie, en inmiddels zijn we begonnen in het boek met de titel “Snel slank met Dr. Frank”. Gelukkig veel minder bewerkelijke recepten en ook mogen we weer koolhydraten, fruit en zuivel tot ons nemen. En ook belangrijk, we mogen ook weer alcohol, natuurlijk geen bier, maar wel wijn.
Over een week of twee zullen we stoppen met het dieet. Nu maar hopen dat we dan niet terugvallen in oude patronen met als gevolg dat de kilo’s er weer aanvliegen. We zullen zien!


maandag 7 mei 2012

Röntgenfoto’s en oranje wondertape

Eind november heb ik de Visoke beklommen, een van de vijf grote uitgebluste vulkanen in het noorden van Rwanda. Op de terugweg heb ik toen mijn enkel verstuikt, althans dat dacht ik. Na een week met mijn zogenaamd verstuikte enkel te hebben rondgelopen en tevens constaterend dat er geen sprake was van enige vooruitgang werd het toch zo langzamerhand eens tijd om een dokter te gaan bezoeken. De enkel was nog steeds enorm dik en ik had behoorlijk pijn bij het lopen.

Dus vervoegde ik mij bij de ‘Polyclinique du plateau’ aan de Boulevard de la revolution. Deze polikliniek staat bekend als een van de betere van het land en staat in het oude centrum van de stad. Geruchten gaan de ronde dat het dienstdoende gebouw tegen de vlakte moet omdat het niet voldoet aan de eis dat alle gebouwen in het centrum minstens vijf verdiepingen moet hebben. Maar voor mijn bezoek vormde dat nog geen belemmering. Ik meldde mij dus bij de balie van het gebouw wat maar uit een verdieping bestaat.

Na het invullen van wat paperassen was ik snel aan de beurt. De dienstdoende dokter, Pascal Kayiranga, was een man van weinig woorden, gewoon nog een van het oude stempel, maar waarschijnlijk ook omdat zijn Engels vrij beperkt was en omdat mijn Frans niet in de buurt zou komen van zijn Frans. Voor het maken van een röntgenfoto werd ik doorverwezen naar het ‘King Faisal Hospital’.


Ik ben ook maar gelijk naar toegegaan en ook daar was ik al snel weer aan de beurt. Mijn linkerbeen werd netjes in een bepaalde positie gelegd en vervolgens werden er verschillende opnamen gemaakt. Het verwerken van de opnames zou nog even duren, dus ik moest vervolgens maar even plaatsnemen in de wachtkamer. Na twee uurtjes gewacht te hebben in de wachtkamer zonder enig bericht te hebben gekregen vond ik het welletjes en ben ik eens navraag gaan doen. In een onbemand kioskje waar een heleboel enveloppen met inhoud waren neergelegd bleek er ook een te liggen met mijn naam erop. Die lag er dus al een poosje.

Ik kreeg de envelop mee en was benieuwd wat de inhoud zou zijn. Dat bleken twee enorme röntgenfoto’s van mijn enkel te zijn met een afmeting van 35 bij 43 centimeter. Daarnaast een briefje met de analyse: “L’examen demontre une discrete fracture non deplacee de l’extremite distale du perone avec oedeme des tissus mous. Ceci se voit bien sure la face.” Vrij vertaald is dit ongeveer het volgende: “Het onderzoek toont een discrete niet-verplaatste breuk van het distale uiteinde van de fibula met weke oedeem. Dit is duidelijk zichtbaar op het gezicht.” Ook was er een afschrift bijgevoegd dat de kosten van deze foto 8.000 Frw zijn geweest, gelukkig betaald door VSO.

Met de envelop op zak maar weer gauw terug naar de ‘Polyclinique du plateau’ om op audiëntie te gaan bij mijn behandelende arts. Zwijgzaam bekeek hij de foto’s en het briefje. Hij bleef een man van weinig woorden. Hij wees op een heel klein streepje bij de enkel op het kleinste bot van het onderbeen. Dat was de dader. In zijn ogen was een operatie niet nodig, alles zat nog op zijn plek en met de tijd zou alles weer gaan genezen. Ik was wel blij met de uitkomst, want nog een operatie in Rwanda leek mij niet zo’n handig idee. Ik kreeg een verwijsbriefje om naar de apotheek te gaan en daar wat crème en zwachtels op te halen.

Redelijk opgelucht ging ik weer huiswaarts. Misschien is de kwaliteit niet helemaal conform onze normen, maar qua snelheid van afhandeling kunnen wij in Nederland nog wel wat leren. Nog op dezelfde dag dat ik ben binnengelopen bij de polikliniek is er een röntgenfoto gemaakt en is de definitieve analyse vastgesteld.

In de loop van de tijd is het lopen langzamerhand beter gegaan en werd de enkel ook een stuk minder dik. In Uganda had ik op een gegeven moment wel even een kleine terugslag, want ik ging op een oneffen stuk wederom plotseling door mijn enkel. Maar dat was gelukkig een eenmalig incident.

Terug in Nederland was het echter nog steeds niet volledig hersteld. De huisarts heeft me doorverwezen naar de fysiotherapeut. Daar heeft Randy mij een poosje onder behandeling genomen met wat kneden tijdens een sessie en veel oefeningen thuis. Met als doel om de linkervoet sterker te maken. Dat is wel een beetje gelukt, al bleef de enkel nog steeds dikker dan normaal en was deze ook steeds niet pijnvrij. Met pijn bedoel ik ook geen enorme pijn, maar een lichte, dan geen belemmering vormt met het lopen, maar die je toch op zijn tijd weer voelt.

Na een poosje zo te zijn doorgegaan zonder veel progressie heeft Randy me doorverwezen naar Marieke om het eens met tape te proberen. De sessie bij haar bestond niet meer dan uit het aanbrengen van tape op en rond de enkel. Ik mocht een kleur kiezen en dat is oranje geworden. Tot mijn verbazing was na een weekje aan de onderkant van de enkel, waar tot nu toe de meeste pijn was, de pijn helemaal verdwenen. Aan de bovenkant van de enkel was de pijn er nog steeds wel. Ik vond het echter een wonder dat door middel van het aanbrengen van zo’n eenvoudig stukje tape om op een gedeelte helemaal pijnvrij te worden.


De aangebrachte tape heet in goed Nederlands ‘Medical Taping Concept’. De bijgevoegde folder zegt het volgende: “Medical Taping Concept is een van oorsprong Aziatische tapemethode, die niet alleen een stabiliserende werking heeft op gewrichten, maar tevens de spierfunctie en de bloeds- en lymfecirculatie stimuleert en ondersteunt.” Waarvan akte. Wat mij wel een beetje verontrustend voor het beroep van de fysiotherapeut lijkt is dat het aanbrengen van een tape veel meer effect heeft gehad dan het ouderwetse echte werk van de fysiotherapeut.

Inmiddels heb ik nog een paar sessies met tape gehad en ik had gehoopt dat ik compleet pijnvrij zou worden. Dat is helaas niet het geval. De laatste sessie is inmiddels geweest en met het latere aanbrengen van de tape was er niet meer zoveel progressie. De oranje tape was dus een wondermiddel tot op zekere hoogte.

De beide fysiotherapeuten hebben me gezegd dat het misschien wel een jaar kan duren voordat ik helemaal pijnvrij ga zijn en misschien ook wel niet helemaal. Ik wacht nog maar even verder af en hoop op een goede afloop. Anders heb ik altijd nog een niet zo’n fijn souvenir van het beklimmen van een vulkaan in Rwanda.

woensdag 2 mei 2012

Passievruchten uit Rwanda

Triiing! Triiing! Er wordt aan de deur gebeld. Wie zouden dat zijn? Het zijn Cor en Anne die voor vakantie even over zijn uit Rwanda.

Ze hebben een hele zak passievruchten bij zich, omdat ze wisten dat Marte er zo gek op was. Wat een leuke verassing! Een hele kilo passievruchten en dat zijn er dus 24. Gekocht bij Sabiti.



Volgens Schiphol is het volgende van toepassing bij aankomst in Nederland: “Voor het invoeren van goederen die buiten het normale reizigersverkeer vallen moet u zich ook altijd bij het douanekantoor melden. Dit geldt voor artikelen zoals beschermde dier- en plantensoorten, nagemaakte merkartikelen, kunst en antiek, drugs en medicijnen, wapens en munitie, groenten, fruit, vlees, melkproducten en huisdieren.” Ik weet niet of ze de 24 passievruchten ook aangemeld hebben bij het douanekantoor, maar ze vallen daardoor niet minder in de smaak.


Als Marte aan het eind van de middag thuiskomt, springt ze een gat in de lucht van blijdschap. Voor het avondeten mag ze al een paar eten en als toetje smaken ze haar ook uitstekend.


De volgende ochtend is een vrije ochtend, en heeft ze er voor de middag al weer vier achter de kiezen. Ze zijn dus al bijna weer op, want ook Wilma en ik lusten er wel eentje.

Hartelijk dank, Cor en Anne!

dinsdag 1 mei 2012

Koninginnedag in Nederland


Ik sta nog steeds op de verzendlijst van de Nederlandse ambassade in Rwanda en als gevolg daarvan kreeg ik onlangs dan ook weer de volgende uitnodiging.

Ter gelegenheid van de officiële verjaardag van

Hare Majesteit de Koningin

hebben Harer Majesteits Ambassadeur,
Frans Makken en Mevrouw Lina Stam,
het genoegen leden van de Nederlandse gemeenschap in
Rwanda uit te nodigen voor een receptie ter Residentie

op maandag 30 april 2012, 18.00 - 20.00 uur
gevolgd door het informele deel van het programma

Tenue de ville
Routebeschrijving bijgevoegd

Door de afstand tussen Utrecht en Kigali wordt het voor mij onmogelijk om er even naar toe te gaan, al had ik het graag nog een keer willen meemaken. Ik vind het wel leuk dat ik zo nog een beetje op de hoogte blijft van wat er gebeurt in de Nederlandse gemeenschap in Rwanda.

Maar gelukkig hebben we hier in Utrecht ook een hele leuke Koninginnedag. Het begint al op de avond voorafgaand aan Koninginnedag met een kort bezoek aan de vrijmarkt. Dit jaar zijn we voor het eerst met ons drieën gegaan en Marte heeft haar ogen uitgekeken!


Koninginnedag begint natuurlijk met het uithangen van de vlag met oranje wimpel. Als je woont in een straat die Julianaweg heet, dan is dat natuurlijk een plicht. En gelukkig denken de meeste bewoners daar ook zo over.


Op Koninginnedag zelf hebben we speelgoed verkocht in het Hamerplantsoen. Een paar jaar geleden is dit ontstaan op initiatief van de buurtbewoners. De kinderen verkopen het speelgoed dat ze een beetje ontgroeid zijn en kopen eventueel weer wat ander speelgoed bij andere kinderen. Zo circuleert het speelgoed door de wijk. En nu lijkt het erop dat het evenement niet eens meer wordt aangekondigd, maar het is er gewoon.



Dit jaar stonden we voor eerst zelf met een kleedje in het park. Wij wilden vooral een heleboel speelgoed kwijtraken en het liefst er zo weinig mogelijk bij krijgen. Dat is aardig gelukt, want Marte was meer geïnteresseerd in spelen met vriendinnetjes dan het kopen van nieuw speelgoed. Per saldo was de opbrengst maarliefst € 11.



’s Middag zijn we naar de bouwspeeltuin gegaan voor de traditionele kinderactiviteiten. In eerdere jaren was dit behoorlijk uitgebreid met een parcours met allerlei onderdelen die konden worden uitgevoerd door de kinderen. Dit jaar was dit niet het geval, er waren niet zo veel dingen te doen voor de kinderen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het weer was mooi, de gebruikelijke clown was er met haar ballonnen die zie opblies tot verschillende dieren en bovendien was er de J(uliana)-Street band. Om drie uur werd de speeltuin gesloten, maar het mooie weer maakte het noodzakelijk dat het geheel informeel met koude witte wijn werd voortgezet in het Hamerplantsoen.

Op de bank hebben we ’s avonds nog even naar de hoogtepunten gekeken van het bezoek van de Koningin aan onze provincie. Daar hadden we gedurende de dag geen tijd voor gehad. Ons programma voor Koninginnedag zit erop. Ik besef dat ze in Rwanda nog maar net zijn begonnen.